استفاده از مدل های عددی هواشناسی و روش ردیابی اشعه برای بهبود تعیین موقعیت مطلق دقیق

یکی از مباحث مهم در ژئودزی تعیین موقعیت نقاط است که به دو روش نسبی و دقیق انجام می شود. روش تعیین موقعیت مطلق دقیق (ppp) که در دو دهه اخیر گسترش یافته و مزایای ویژه ای نسبت به روش نسبی دارد، هنوز نتوانسته به دقت روش-های تعیین موقعیت نسبی برسد. عمده ی مشکلات این روش مربوط به مدل های پردازش، ابهام فاز غیرصحیح و دقت برآورد اثر تروپوسفر است. تاکنون تلاش های زیادی برای اصلاح مدل ها و کالیبراسیون بایاس فازهای ماهواره ای صورت گرفته است. در این مقاله هدف برآورد هرچه دقیق تر تأخیر تروپسفری و در نتیجه افزایش دقت تعیین موقعیت با روش تعیین موقعیت مطلق دقیق است. برای این منظور تأخیر توسط پردازش ppp محاسبه می گردد، سپس سعی می شود بخشی از تأخیر که این روش نتوانسته مدل کند، توسط روش ردیابی اشعه محاسبه و اعمال گردد تا تعیین موقعیت به دقت بالاتری برسد. امواج منتشره از ماهواره ها تحت تأثیر تروپوسفر دچار تأخیر می شوند. مدل کردن این تأخیر در روش های تعیین موقعیت برای دستیابی به دقت بالا، بسیار مهم است. روش های مختلفی مانند روش ردیابی اشعه و استفاده از توابع نگاشتی مثل gmf , vmf , که تأخیر زنیتی را به تأخیر مایل تبدیل می کند، برای برآورد این تأخیر موجود است. در این مقاله تأخیر مایل تروپوسفری با استفاده از مدلهای عددی هواشناسی توسط ردیابی اشعه محاسبه شده است و اختلاف آن با تأخیرات مایل تروپوسفری بدست آمده به سه روشی که به تفضیل شرح داده خواهد شد )با استفاده از تابع نگاشت gmf و تأخیر زنیتی بدست آمده از روشppp ) به فایل های rinex اعمال شده است. سپس برای فایل های rinex اصلاح شده، پردازش ppp انجام شد. در واقع هدف ساختن فایل مشاهداتی rinex جدیدی است که تأخیر مایل حاصل از ppp به جواب ردیابی اشعه نزدیک باشد. سپس اثر این اصلاح مشاهدات را در مختصات گیرنده حاصل از این روش ها بررسی می نماییم. با مقایسه ی نتایج با مختصات itrf نقطه، مشخص شد که اعمال اختلاف بین تأخیر مایل حاصل از حاصلضرب تأخیر زنیتی بدست آمده از روش ppp در 88% تابع نگاشت هیدروستاتیک gmf و 12% از تابع نگاشت غیرهیدروستاتیک با تأخیر حاصل از روش ردیابی اشعه، به فایل های مشاهداتی، باعث بهبود تعیین موقعیت مطلق دقیق می شود.